Utopię waszą utopię.

 "Oto decyzja, słowo zgromadzenia bogów,
 Na rozkaz wydany przez Ana i Enlila
 Królestwu ziemi, prawu ziemi, zostanie położony kres.

 [...]

Wszystkie wichury o niezwykłej sile zaatakowały naraz,
W tym samym czasie potop zalał ośrodki kultu.
Gdy po siedmiu dniach i siedmiu nocach,
Podczas których potop zalewał ziemię
I ogromną łodzią miotały wichry pośród wielkich wód,
Pojawił się Utu, roztaczający blask na niebie i ziemi,
Ziusudra otworzył okno ogromnej łodzi.
Bohater Utu wrzucił snop promieni do ogromnej łodzi.
Ziusudra, król, ukorzył się przed Utu,
Król wołu zabił dlań i zarżnął owcę.

Na tym fragmencie, po którym następuje luka, kończy się posiadany przez naukę zapis sumeryjskiej legendy o potopie. Przetrwała ona tysiąclecia [...] Legenda o potopie, po raz pierwszy skomponowana i spisana przez Sumerów, weszła do mitologii i religii różnych narodów. Biblia wprowadziła ją jako jeden z fundamentalnych przekazów do wszystkich religii monoteistycznych. Kiedy się czyta, że Bóg, rozgniewany występkami ludzi, postanowił: "Spuszczę deszcz na Ziemię przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy: i wygładzę z ziemi wszelkie stworzenie, którem uczynił",  warto pamiętać o tym, że pierwowzór powstał dwa tysiące lat wcześniej w Sumerze."

Bielicki, Marian. Zapomniany świat Sumerów. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1969, s. 221-222. 

zdjęcie stąd

Warto zaznaczyć, że autor wskazuje również na genezę mitu. Najprawdopodobniej miał swoje źródło w lokalnych podtopieniach państwa Sumerów. Wygląda na to, że dla mieszkańców poszczególnych autonomicznych państw-miast podtopienie gruntów rolnych, stanowiących podstawę przetrwania, miało wymiar jak najbardziej... globalny, stąd pewne wyolbrzymienia znane z mitu o potopie.