Primer / Upstream Color

 

Nowość! 

Będę dodawał po dwa plakaty filmów sci-fi. Najbardziej chciałbym, żebyście dobrze pojęli moje intencje. Oto wyjaśnienie: cała inicjatywa polega na przedstawieniu plakatów, bardzo mi się podobają. W kwestii tekstu, postawię na skrajną prostotę i brak jakiejkolwiek ambicji, nic nowego. 

 Nie pytajcie więc dlaczego i jaki ma to sens, że w człowieku tkwi chęć. A chęci są na te mniej głośne niż należałoby oczekiwać.

Na pierwszy ogień Primer (2004) i Upstream Color (2013). 

Czemu te dwa razem?

    Za reżyserię, scenariusz, montaż, zdjęcia, muzykę, scenografię i odtwórstwo głównych ról odpowiada Shane Carruth. Już samo to budzi podziw. Tego jednak jeszcze mało, bo jego dzieła zaliczają się do wąskiego grona  najbardziej zamotanych a jednocześnie logicznych fabuł w sci-fi. Możecie sobie śmiało oglądać kilka razy, wciąż z poczuciem, że już prawie załapaliście. Prawie.

   Łączy i różni je wszystko. Ilość wzajemnych podobieństw równoważy tylko ilość różnic. Pierwszy, bryluje rzeczową kompetencją i fachowością, dosłownie i wprost wykłada fizykę. Drugi, popisuje się niebywałą ekwilibrystyką formalną: kadry, ujęcia, muzyka, scenografie, spokojnie można porzucić śledzenie treści i odnajdować satysfakcję w samej tylko formie (zwłaszcza mnie łatwo kupić głębią ostrości). 

   Primer bierze na tapetę podróże w czasie. To nie będą jednak te standardowe niefrasobliwe wycieczki rodem z blockbusterowej poetyki zabili go i uciekł. Rzecz potraktowano serio i efekty są tak samo paradoksalne jak w teorii.  

    Upstream - cytując filmweb - film który "nie ma jeszcze zarysu fabuły" i raczej długo tak pozostanie, na horyzoncie nie widać kompetentnych śmiałków gotowych rozwikłać zagadkę. Powiedzmy... rzecz o świadomości... próba odnalezienia człowieka w ssaku? Konieczny ponowny seans.

Prosto podsumowując, ascetyczny Primer jest prymusem w treści a wystawny Upstream w formie.